In onze blog “Het werkgeverschap van Mogema” laten we het liefst onze eigen mensen aan het woord om te vertellen wat Mogema onderdeel van Aalberts advanced mechatronics tot een prettige werkgever maakt. Waarom? Omdat zij als geen ander kunnen vertellen wat Mogema hen heeft gebracht.
Als je googelt naar goed werkgeverschap, kom je op het volgde uit:
Een goed werkgeverschap bestaat uit zes beginselen: wees zorgvuldig, maak geen misbruik van je positie, motiveer ingrijpende beslissingen, maak verwachtingen waar, behandel werknemers gelijk en zorg voor een behoorlijke verzekering.
Nou dat zit bij ons wel goed, maar ja, dat doen meerdere bedrijven. Maar hoe onderscheiden wij ons ten opzichte van andere werkgevers? Aan het woord onze collega Steffen Mollema, manager strategic sourcing & procurement en zijn bewuste keuze waarom hij graag voor Mogema werkt.
Steffen aan het woord…
Wij zorgen goed voor onze mensen, zonder hen hebben we geen goedlopend bedrijf en daar zijn we ons van bewust. Bij ons ontvang je, net als bij vele andere bedrijven, een marktconform salaris passend bij de functie. Daar moet je hard voor werken. Wij opereren in een hightech markt, waar onze klanten veeleisend zijn. Waar ze van ons mogen verwachten dat we goed werk leveren en voor ze klaarstaan.
Voor de meeste functies geldt dat geen dag hetzelfde is. Er wordt veel van je gevraagd, elke dag opnieuw. Dat is uitdagend en maakt het mijns inziens ook weer leuk. Er zijn op dit moment, dankzij onze uitbreiding en interne verschuivingen, genoeg openstaande vacatures waar ik je graag meer over vertel.
In mijn persoonlijke verhaal kan je lezen wie Mogema als werkgever is en waarom ik bewust voor hen heb gekozen.
Ik heb al bij heel wat bedrijven gewerkt, gemiddeld was ik zo’n 2,5 jaar in dienst. Ik vond het namelijk interessant om op risicovolle projecten in te stappen. Als een project dan afgelopen was, was er wel weer iemand anders die mij belde en mij nodig had. Bij de meeste opdrachtgevers werkte ik extreem veel in Azië, maar ik heb ook een jaar in Tsjechië gewoond. Ik heb tijden meegemaakt dat ik meer in Azië zat dan in Nederland én dat met een gezin!
Slecht nieuws
In 2009 zat ik in Hongarije en die dag kreeg mijn vrouw het bericht dat onze zoon Matt een ernstige spierziekte had. Ze heeft gewacht tot ik thuis was om dit met mij te delen, om te voorkomen dat ik niet met de auto van de weg zou raken. Heel veel mensen zeggen werk is niet het belangrijkste wat er is, maar als je partner vraagt kun je morgenmiddag vrij nemen, ik moet even iets belangrijks regelen. Dan is toch vaak het antwoord: “Ik ben zo druk, dat gaat mij op korte termijn niet lukken.” Maar als je ‘baas’ zegt, we halen pizza’s en dan knallen we vanavond nog even door, dan zeggen we gauw: “Natuurlijk, doen we!” Je hebt altijd het idee dat je werkgever niet zonder jou kan en altijd een beroep op je mag doen. En het thuisfront moet altijd maar buigen.
Maar goed, ik kreeg op een gegeven moment diverse ‘signalen’, echte wake-up calls. Die zette mij aan het denken. Wil ik dit nog wel? Het antwoord was: “Nee!” Ik heb het roer toen omgegooid. Het kon zo niet langer, ik moest een keuze maken. Laat ik alles achter en ga ik permanent naar Azië of kies ik voor mijn gezin? Uiteindelijk heb ik voor het laatste gekozen. Mijn gezin had mij nodig en ik wilde er voor hun zijn. Dus ik gaf mijn baan op, nadat ik ‘s ochtends een telefoontje had gekregen met een baanaanbod. Maar uiteindelijk was dit toch niet dé baan. Ze hadden mij daar nodig voor mijn ‘Azië kennis’ en voordat ik het wist vloog ik al weer op en neer naar Azië.
Ik werd werkeloos
In 2013 verloor ik deze baan en kwam ik thuis te zitten, maar helaas bleef deze keer het telefoontje uit “We moeten even praten”. Maar gelukkig werd ik na een aantal maanden gebeld door een oud collega of ik niet interesse had in een baan in Amsterdam. Opnieuw een uitdagende baan bij een startup. Na enkele maanden bleek de eigenaar massief te hebben gefraudeerd en stond het bedrijf op omvallen. In opdracht van de investeerders heb ik de dagelijkse leiding op me genomen totdat er een nieuwe CEO gevonden was. Het reizen op en neer naar Amsterdam kostte veel tijd maar ik had geen andere opties op dat moment. Gedurende deze periode kregen we de mededeling van het ziekenhuis dat de situatie van Matt nu snel zou verslechteren en ons huis niet geschikt was om de nodigde aanpassingen te maken. De focus was eerst het vinden van een ander huis samen met de Gemeente Zwolle. Na het vinden van een geschikte CEO kreeg ik de aanbieding om bij de investeerder zelf te komen werken. Dat aanbod heb ik aangenomen, maar al snel bleek dat dat een bedankje was voor het vervangen van de CEO. Maar er was geen structureel werk meer voor mij. In goed overleg hebben we afscheid van elkaar genomen. Twee uur na het overeengekomen vertrek had ik al weer een andere baan bij een bedrijf in consumentenproducten. Helaas opnieuw weer met veel reizen naar Azië. Dat heb ik gedaan, maar ook daar kwam ik tot de conclusie: ”Hier wil ik niet blijven”. Wat omzwervingen en diverse bedrijven verder ging het ondertussen met onze zoon steeds slechter, hij zit in een rolstoel en heeft 24/7 verzorging nodig. Ik kwam tot de conclusie dat ik op zoek moest naar een werkgever die mij niet meer overal ‘heen stuurde’ en ik wilde een baan bij mij in de buurt.
Het sollicitatiegesprek bij Mogema
Ik was inmiddels al heel ver met een sollicitatieprocedure, zelfs zo ver dat ik op het punt stond om met de eigenaar te praten. Kort daarvoor kreeg ik een mailtje van de voormalige supply chain manager van Mogema, die zei: “Wij moeten met elkaar praten, want ik ben via via in het bezit gekomen van jouw CV. En ik zie dat je ‘Azië transfer ervaring’ hebt”. Maar ja, ik wilde niet meer naar Azië, dus ik wilde in eerste instantie helemaal niet met Mogema in gesprek. Ik had mijn zinnen namelijk al op die andere baan gezet. Maar ik stond er wel voor open om toch met ze te praten.
Dus ik op ging bij ze op gesprek, maar ik deed heel erg mijn best om niet geselecteerd te worden. ‘s Avonds dacht ik: ”Dit voelt niet goed”. Ik moet diegene die mij heeft voorgesteld toch maar even bellen en uitleggen waarom ik zo dwars was. Ik heb aangegeven dat ik niet meer zoveel wilde reizen, omdat ik expliciet de keuze voor mijn gezin had gemaakt.
Ik wilde de ruimte hebben om, als dat nodig was, aandacht aan mijn zoon en gezin te kunnen geven. Op het moment dat hij naar het ziekenhuis moet dan ben ik er niet, punt. Je kunt hoog en laag springen, maar ik ben er niet. Mijn gesprekspartner begreep het en heeft dit teruggekoppeld aan Mogema. Ik dacht nu ligt de bal weer bij hun. Het ging mij zeker niet om het geld, dat interesseerde mij niet (meer).
Mogema wilde ondanks mijn voorstel toch verder met mij in gesprek, zelfs nadat ik had aangegeven niet meer naar Azië te willen. Ze vroegen mij onder welke condities ik dan wel voor ze wilde werken. Daar hebben we toen duidelijke en concrete afspraken over gemaakt. We zijn met elkaar in zee gegaan. Het opvallende aan Mogema vond ik destijds dat de ruimte werd geboden op voorhand en dat het ook geen lege belofte was, maar dat ze zich er ook naar gedroegen. Het feit dat het geaccepteerd werd maakt dat je je ook ontspannen voelt.
Ik werk hier nu 4 jaar, dat is voor mijn doen lang, en ja de verveling is wel eens toegeslagen. Maar toen kwam onze managing director, Bas Bonnier, die de organisatie anders ging inrichten. Hij zei: “Ik wil jou toch hoger in de organisatie hebben, zeker met de uitbreiding naar Dronten”. Wat natuurlijk tegenstrijdig was met mijn principe. Ik ben nog een paar keer naar Azië geweest, maar op dit moment laat ik dat liever aan mijn reislustige collega over. En begeleid ik hem daarin. Zo gaat mijn kennis niet verloren en kan ik het mooi overdragen!
Goede sfeer
Ik vond en vind nog steeds dat Mogema een bedrijf is waar een sfeer heerst die sterk afwijkt van een heleboel andere bedrijven. Ze bieden heel veel ruimte, als je uiteraard daartegenover een prestatie levert. Dat maakt dat je lekker werkt en dat je niet bent wie je bent om de auto die je rijdt of om je salaris. Wie je bent dat komt uit jezelf. Daar heb ik helaas jaren voor nodig gehad.
Ik hoef niet meer benaderd te worden door headhunters met top banen. Want die heb ik al! Ik mag werken voor Mogema! Een bedrijf dat mij begrijpt! Ik voel mij hier gewaardeerd!
Ik vraag mij wel eens af waarom mensen 9 of 10 uren per dag voor hun werkgever willen werken. Daar vraagt een werkgever vaak helemaal niet om. Als je langer werkt, ga je meer werk creëren. Als blijkt dat je structureel moet overwerken betekent dit dat er teveel werk voor één persoon ligt.
Mogema is een onconventioneel bedrijf, maar vanuit de leiding krijg je ruimte als je er maar iets tegenover zet. Ik vind wel dat je altijd kritisch naar jezelf moet blijven kijken, dan haal je het beste uit jezelf en het bedrijf waarvoor je werkt.
Wat ik met mijn verhaal wil meegeven is dat een functie veel meer dan aanzien is. Werken is meer dan geld verdienen. Werken in een omgeving die respect heeft voor jou en jouw omgeving. Daar draait het om en dat biedt Mogema mij.
Meer weten?
Denk je na het lezen van mijn verhaal, ik wil wel eens wat meer weten over mijn werkgever en ons vacature aanbod? Dan ben je van harte welkom om een kop koffie met mij, of één van mijn collega’s, te drinken.
